Onze schippers Grete en Chris Prins van de Welvaart vertellen hoe de Welvaart wind, wad en weer trotseert, en tussentijds ook nog een onverwachte passagier redt...
Tijdens deze wedstrijd is het gebruik van de motor verboden. Ook moderne hulpmiddelen zoals GPS en weerapps blijven uit. Alleen bij windkracht zeven of meer mag er een weerbericht worden opgevraagd. De enige voorbereiding is een geprint weekbericht, de rest doe je met je eigen waarnemingen, kompaspeilingen en ervaring. Het is een echte wedstrijd voor wadkenners.
Bij elk eiland liggen punten te verdienen. Bij de Cocksdorp op Texel moet een boei worden aangetikt. Voor Vlieland ligt een parcours met twee boeien. Op Terschelling en Ameland moet de haven zeilend worden binnengevaren, een vlaggetje worden opgehangen bij het havenkantoor, en daarna weer zeilend worden vertrokken. Op Schiermonnikoog mag gekozen worden tussen aanmeren of droogvallen, waarna ook daar een vlaggetje wordt gebracht. En in Noordpolderzijl, het meest oostelijke punt, moeten de deelnemers acht minuten ankeren ten oosten van een boei. Daar zijn de meeste punten te halen. De volgorde bepaal je zelf.
De start
De wedstrijd begon met een harde wind. Windkracht zeven stond er al bij de start in Harlingen. Na een korte nacht en een stevig ontbijt werd de bemanning van negentien mensen verdeeld over voor-, midden- en achterdek. Iedereen wist wat hem of haar te doen stond.
Rond tien uur vertrokken de zeven deelnemende schepen. De Welvaart startte als derde en koos samen met drie andere schepen voor de westelijke route richting Texel. De overige drie zetten meteen koers naar Noordpolderzijl.
Door de harde wind stond er veel water op het wad, wat iedereen goed uitkwam. Vooral het ondiepe oosten zou later veel lastiger zijn geweest bij een lagere waterstand. De Welvaart tikte als tweede de boei bij de Cocksdorp aan en voer daarna oostwaarts, met Vlieland en Terschelling nog even links laten liggen.
Nacht op het wad
De nacht was zwaar. Veel wind, slecht zicht, en voortdurend werken aan dek. Toch bereikte de Welvaart in de vroege dinsdagochtend, rond vier uur, Noordpolderzijl. Daar ging het anker precies acht minuten te water. De terugtocht begon tegen de wind in. Door smalle geulen en ondieptes moest alles worden gekruist, slag na slag.
Ook de schepen die eerder naar Noordpolderzijl waren gevaren, moesten op de terugweg dezelfde strijd leveren.
Een onverwachte redding
Midden in die strijd kreeg de bemanning een bijzondere ontmoeting. Een met olie besmeurde alk werd uit het water gered. Het dier werd schoongemaakt en verzorgd, kreeg de naam Flip, en werd later op Ameland samen met het vlaggetje voor de punten afgeleverd bij het havenkantoor.
De dierenambulance liet weten: “De vogel is opgehaald en gaat vandaag naar het vogelcentrum aan de wal. Heel erg bedankt voor de goede zorgen! Mooi om te zien hoe jullie met zijn allen voor het beestje hebben gezorgd.”
Doorzetten tot het eind
Na Ameland volgden Terschelling en Vlieland. Op donderdag 30 oktober, iets voor vier uur in de middag, voer de Welvaart zeilend de haven van West-Terschelling binnen. Vijftien minuten later vertrokken ze alweer, met de punten op zak, richting Vlieland.
Rond zes uur begon het laatste parcours bij de boeien voor Vlieland. Maar de wind draaide en de laatste mijlen naar Harlingen moesten opnieuw gekruist worden. Om één uur ’s nachts finishte de Welvaart als vierde schip.
Terugblik
In totaal ging de Welvaart 384 keer overstag en zeilde een afstand van 241 zeemijlen – ongeveer even ver als van Groningen naar Berlijn - tijdens deze editie van de Slag in de Rondte. Een waanzinnige prestatie waar de hele bemanning trots op mag zijn.
Een week vol wind, water en samenwerking, waarin de kracht van het wad en de vasthoudendheid van de mensen aan boord samenkwamen. Een vierde plaats met een groot verhaal – en met een geredde vogel als onverwachte passagier.
Na zeven jaar aan de top behaalde de Boreas dit keer de derde plaats.
Meer weten over de andere wedstrijden?
Lees dan hier het blog met alle seizoenswedstrijden.
