Ik had deze zeiltocht op de Waddenzee geboekt om een weekje tot rust te komen en mijn batterij op te laden op het water. Vanwege spier-gewrichtsklachten moet ik fysieke belasting vermijden, en ik ging ervan uit dat dit een ontspannen reis zou zijn.
Tot mijn verbazing werd er geen enkel gesprek gevoerd over lichamelijke beperkingen of verwachtingen aan het begin van de tocht. Dat had juist wel gemoeten, want al snel bleek dat van alle gasten actieve deelname werd verwacht. Zelfs als je net rustig zat te lezen of van het uitzicht genoot, werd je opeens opgedragen om “mee te helpen”. Dit voelde meer als een bevel dan als een vriendelijke uitnodiging.
Zo werd er verwacht dat je in de keuken hielp, bijvoorbeeld met de hand afwassen of het afdrogen van de vaat. Toen de kok mij op dwingende toon vroeg om de afwas te doen, legde ik uit dat dit haar taak is, niet de mijne. Dat viel niet in goede aarde: andere gasten namen het over en begonnen vervolgens over mij te roddelen.
Ook het eten viel tegen. In de brochure stond dat we op de eilanden goede restaurants zouden aandoen om lokale specialiteiten uit de Waddenzee te proeven – dat is nooit gebeurd. Wij eten vegetarisch (met plezier ook vis en bonen), maar kregen vooral koolhydraten voorgeschoteld. Voor de vleeseters was er ook weinig variatie. De smaak was prima, maar qua voedingswaarde te beperkt voor het werk dat van ons werd gevraagd.
Ik kom zelf uit de horeca en weet hoe belangrijk gastvrijheid is. Dat ontbrak hier volledig. Zo ga je niet om met mensen die veel geld betalen voor een week ontspanning.
De schipper was gelukkig een uitzondering: een vakman, rustig en professioneel. Hij zorgde voor een veilige en prettige sfeer aan boord. De eerste dagen hadden we prachtig zeilweer
Schip: Elbrich
