Altijd wind in de zeilen vanuit Enkhuizen
Donderdag
Koffie geurt in het dagverblijf. Schipper Irene wijst je je hut, door de patrijspoort kijk je over de waterspiegel. Dan het welkomstpraatje. De overige gasten stellen zich voor, de schipper vertelt over de zaken die aan boord net even anders zijn.
Jullie bespreken de vaarroute met de vaarkaart op tafel. Gaan we het IJsselmeer op, of schutten we naar het Markermeer? Is de wind gunstig voor een rondje Friese meren? Een retourtje Wadden misschien? De wind geeft de doorslag. Dat is even wennen voor de landrot. Vergeet niet daarna een ommetje door het charmante Enkhuizen te maken, loop bijvoorbeeld de rarestraatnamenroute. Tussen Hel en Vagevuur bestaat echt. Vette Knol ook.
(Ver)wonderen op vrijdag en zaterdag
Na een stevig ontbijt aan de slag. De maat tekent met krijt aan dek waar de fok, de bezaan, het grootzeil, de kluiver zitten. Hij heeft de mond vol van jargon zoals lijnen, roos, zwaarden, opdoeken, kloten. Termen die thuis een totaal andere betekenis hebben.
De maat gooit los. Wie wil en kan hijst de zeilen. Schoten worden belegd met een 8-knoop; het schip kiest het ruime sop. Zonder een druppel diesel, in alle stilte, alleen op zeil. Een natuurkundig wonder. Misschien sta je trots aan het roer, geheid een selfie voor je bureaublad. De kinderen hebben veel lol met het spelen van Jenga op een bewegend schip
Zeebenen
Een - of de - bestemming komt in zicht. Voor een tussenstop, om een harinkje te happen, een duik te nemen, of om aan te leggen voor de nacht. Het schip draait in de wind, vallen gevierd, vele handen vouwen het weerbarstige doek, vastbinden, dat ziet er weer netjes uit. De schipper krijgt applaus voor zijn manoeuvre in de krappe haven.
Weer vaste grond onder voeten. Heb ik nou zeebenen? Zo over hoor. Tijd om fraaie panden uit de Gouden Eeuw te bewonderen. Je gluurt stiekem naar binnen en even op Funda. Overal gezellige terrasjes of toch maar eerst een wandeling over de groene dijken met witte schapen? Strandjes vragen om een duik, een ijsco tot besluit. Jullie eten aan dek, genietend van een roodroze zonsondergang.
Onthaast op zondag
Ai, alweer terug naar Enkhuizen, net nu je gewend ben aan het geluid van baltsende futen, het deinende schip, en je nieuwe vrienden. Maar eerst nog een prachtige zeiltocht. Handiger en sneller dan gister worden de zeilen gehesen. Landrotten werden zeebonken en iedereen weet nu wat een bakstag is, waar de zwaarden en de huiken voor dienen, waarom we vandaag kruisen, halve wind of voor de wind varen… Enkhuizen komt in zicht, en vanaf het water wordt duidelijk waarom de Drommedaris Drommedaris heet.
